Jaarlijkse RR&B picknick in Kerkrade

Picknick 2010, een verrassende dag in een verrassend landschap
De Mascottepicknick blijkt ieder jaar weer een van de hoogtepunten van de clubactiviteiten te zijn. Het ene jaar zoekt men een noordelijke uithoek van het land op om daar de mascottisten een picknickplek aan te bieden, het andere jaar komt het andere uiterste van het land aan de beurt. Zuid Limburg dus, op 29 augustus 2010.

De plaats van actie was de priesteropleiding Rolduc bij Kerkrade. Dat was meteen een geweldige binnenkomer: het hele gebouw ademt een enorme rijke en gevarieerde traditie; het draagt een heel gedragen en godsdienstige sfeer in zich. Weliswaar is de priesteropleiding al ver over haar point of no return heen, Rolduc als een voormalige religieuze hoofdstad verdient het om met zorg en eerbied geconserveerd te worden. Zowel de gebouwen als de historie van de plek dwingen respect af.



De aankomst in Rolduc bij Kerkrade zette meteen de sfeer voor de hele verdere dag. Ook binnen was alles tot in de puntjes en overvloedig verzorgd.



Gelukkig was er ook nog een plaatsje gereserveerd voor mevrouw de bisschop.



Terrein, gebouwen en auto's zijn gewoon voor elkaar gemáákt. Om in Rolducer termen te blijven: zo moet God het bedoeld hebben!
En dan is de komst van zo'n honderd Rolls-Royces en Bentleys gewoon een perfect passende gebeurtenis. Het lijkt of die prachtkoetsen gewoon gesmeed, gelast en in elkaar geknutseld zijn om uiteindelijk de glorievolle tocht naar Rolduc te kunnen maken. Natuurlijk is zuid Limburg voor de meesten van ons een bekende plek; velen van ons hebben nog meegemaakt dat Valkenburg zo'n beetje het toppunt van vakantiegenoegen was.



Een welkomstwoordje van de voorzitter, voordat we aan de rondtocht door het heuvelachtige landschap beginnen.



En toch blijven de landschappen je ook nu nog verrassen: de ene keer is de sfeer van een dorp uitermate Belgisch met zijn ongecoördineerd samenraapsel van bebouwingen, meteen om de hoek krijgt het dorp weer een heel Duitse of Nederlandse sfeer. En overal hangt nog die oude oerkatholieke lucht: veel kloosters, kapelletjes, kerkjes, kruisbeelden en grotjes. Wat een besloten veiligheid moet dat de mensen daar geven.



Marius en Sylvie Krijgsman hadden een route uitgestippeld die perfect die veelzijdigheid en historie van het Zuidlimburgse land lieten zien. Hun rit liet ons door allerlei plekken rijden waar de geschiedenis van het land naadloos samengaat met het leven van de eenentwintigste eeuw.



De tocht gaf niet alleen een mooi compleet beeld van het Limburgse land, ze hadden ook nog eens voor een toeristische bijsluiter gezorgd waar iedere interessante plaats uitgebreid werd beschreven en toegelicht. Daar hebben ze heel wat voorbereidingsuurtjes in geïnvesteerd, maar het resultaat was er ook naar.



Na de tocht volgde de picknick op het terrein van Rolduc. Persoonlijk vind ik dat altijd een van de grappigste momenten van het Mascottejaar, als al die gigantische kofferbakken opengaan en die tafeltjes en stoeltjes worden opgesteld, waarna er een onwaarschijnlijke hoeveelheid voedsel en drinkwaar tevoorschijn komt. Geen wonder dat veel deelnemers een beetje gingen "table hopping": van tafeltje naar tafeltje wandelen om overal een praatje te maken en een hapje c.q. slokje mee te pikken. Dat zoiets kan, dat is nou de Mascotte.



Zie eens hoe de flessen côtes de Mascotte overvloedig bijdroegen aan de feestelijkheden!



U ziet Wietse hier zomaar met een fotocamera in zijn handen: wie heeft dat ooit eerder gezien? Wietse besloot later op de middag om dat fraaie fototoestel maar in Rolduc achter te laten. Gelukkig heeft hij het inmiddels toch maar weer opgehaald.



Het weer werkte ons niet echt tegen: het bleef droog tot aan het moment dat de deelnemers vertrokken waren, al was het niet echt warm te noemen. Voor een picknick was het zelfs aan de koude en winderige kant, maar de sfeer op dat prachtige terrein achter het klein seminarie laat zich niet zomaar verwaaien.



Gelukkig staan bij de Mascotte alle neuzen dezelfde kant op! Dan kan zo'n picknick al niet meer mislukken.



Een muziekgroepje droeg in belangrijke mate bij aan de gezellige clubsfeer. Zonder ook maar even overheersend te zijn bleken ze een belangrijke bijdrage aan de middag te geven.




Tekst: Frans Janssen
Foto's: Bim Schuurmans en Frans Janssen