Spareribs en klets?
Het is zaterdag 18 februari. Morgen is de Rolls-Royce dag, we zijn nog een beetje aan het twijfelen tussen thuis slapen of toch een nachtje in een hotel. Na wat op het internet speuren naar een leuk hotelletje besluiten we het laatste. We maken er een weekendje weg van.
Wie van de drie? Tja, wat moet je kiezen met 3 clubs in Nederland. Na het zoeken naar een paar onderdelen kwamen we bij De Mascotte terecht. Eerst maar eens gebeld met de secretaris John Snijders. Deze gaf ons een duidelijke en vriendelijke uitleg en liet mij terugbellen door Marius Krijgsman. Deze haalde ons met zijn zuiderlijke gastvrijheid over om te komen kijken in de regio Zuid-Oost.
Een aardig stukje rijden vanuit Zaandam met onze bijna 50 jaar oude dame.
Tja, als kleine jongen droomde ik van dit merk, vaak zeurde ik bij mijn vader en moeder om eens een meeting te bezoeken zoals ooit eens op paleis Soestdijk. Kleine Rolls-Royce modelletjes verzamelde ik al vroeg en zelfs een kwartetspel van dit merk zat in de collectie. Ook werden uit kranten en bladen artikelen verzameld en geplakt in diverse fotoboeken. Samen met de plaatjes die mijn moeder schoot in op en naast Rolls-Royces. Mijn allereerste ritje was in Haarlem in een stokoude dame uit de jaren 20. Veel hield ik bij van de geschiedenis en het verhaal hoe de beiden oprichters ooit begonnen, tot de eerste Flying Lady en de vele jaren daarna.
Toen ik auto begon te rijden was mijn liefde een beetje weg en was ik blij met mijn eerste Toyota Corolla. Totdat ik een tijdje op een Shadow mocht passen. Een gevoel van dronkenschap kwam over mij heen toen ik hiermee de eerste rit maakte. Minimaal 1 x per dag werd ik aangehouden met mijn jonge uiterlijk van 21 jaar en de groene garage kentekenplaten.
Ruim 25 jaar later en een verbroken liefde verder besloot ik dat het tijd werd om mijn oude liefde op te pakken. Samen met mijn 19-jarige zoon de nodige advertenties bekeken en na wat aankoopbehoedkeuringen bij Brabo vond ik onze huidige Shadow uit 1972 in Heerlen. Het was liefde op het eerste gezicht, tussen een prive-collectie van 30 auto's stond deze prachtige witte Shadow. Ze reden er regelmatig trouwerijen mee. De oude eigenaresse viel mij bij het afscheid van de auto huilend in mijn armen. Een emotioneel moment voor oude en nieuwe eigenaar mede omdat zij erg ziek was en de hele levenswerkcollectie moest opdoeken. Een aankoopkeuring is er niet van gekomen , deze heb ik later gedaan en gelukkig viel het allemaal mee. Eén ding wist ik zeker, deze dame gaat lang blijven.
Maar goed, morgen is het zover: de 1e Rolls-Royce dag. Het moment van de Rolls instappen is het startschot van een super leuk weekendje weg. Rijden in een Rolls is een onbeschrijvelijke ervaring. We laten ons op de leren fauteuils zakken, wat een feest om te zitten op een verende leren stoel die zo breed is dat het als een bank aanvoelt. Een gevoel van rust valt over ons heen. Rolls-Royce rijden is een belevenis op zich. Rustig glijden we tussen het verkeer door met hier en daar een opgestoken duim. Alle hectiek om je heen valt weg. Het meest dominante geluid is het tikken van het klokje, André Bocelli en het ruizen van de wind. Na een paar uur rijden inclusief tussenstop voor een hapje eten en het invoeren van een verkeerde bestemming in een TomTom komen we aan op onze juiste bestemming. Een schattig, net gerenoveerd hotel op de hoek van een straat midden in Baarle Nassau. Wat een gezelligheid in dit dorpje, vanuit de hotelkamer genieten we mee met de mensen die het weekend vieren. Om een uurtje of 2 's nachts keert de rust weder en besluiten wij om ook te gaan slapen. Als we de volgende ochtend wakker worden en uit het raam kijken is er al weer volop leven in het dorp. Het ziet er zo uitnodigend uit dat we snel uit bed gaan om het dorpje te verkennen. Na een heerlijk ontbijt lopen we naar buiten en staan we na een paar meter lopen ineens in Belgie. Weer een paar meter verder zijn we ineens weer in Nederland. Wat een grappige beleving zo’n dorpje op een landsgrens. Na het bezoeken van een aantal boutiekjes is het tijd om door te reizen. Jeahh…we mogen weer rijden in zo’n mooie, fijne auto. Leuk om te merken dat het voor de mensen op straat hier ook een bezienswaardigheid is. Na een kort bezoek aan een goede vriend en vriendin rijden we door naar waar het allemaal om te doen was. Onder het mom van beter laat dan nooit of safe the best voor last komen we 3 uur te laat aan bij het restaurant. Op het parkeerterrein proberen we de Bentleys en Rolls-Royces te ontdekken tussen de Opel Safira's, Golfjes en Citroëns. En ja hoor, we ontdekken er wel 3! De bevestiging dat we toch wel goed zaten want er was toch enige twijfel ontstaan. Iedereen rijdt toch in een Rolls-Royce die hier is. Later bleek dat sommigen nog warm en droog gestald staan in de garage en sommige mensen helemaal geen Rolls hadden. Het werd ons steeds meer duidelijk, bij deze club gaat het om ongedwongen samenzijn, een samenzijn met mensen die houden van gezelligheid en bijzondere auto's. En nog even over die gezelligheid, wat een hartelijk ontvangst kregen wij van Marius en Sylvia Krijgsman. Vanaf het moment van binnenkomst tot het weer verlaten van het terrein werden we overladen met eten en drinken en zuidelijke gastvrijheid, nu snappen wij ook dat mensen uit de regio noord hier graag naar toe gaan. Leuke nieuwe mensen ontmoet met vele verschillende auto interesses. Eén voor één stelden zij zich voor en vertelden zij over hun rollende liefde. Eerst waren we nog wat huiverig om te vertellen dat we ook andere merken in de garage hadden staan. Maar gelukkig bleken we niet de enige met een bredere interesse. Een aantal mensen lieten trots foto‘s zien van hun Fiat 500, opgevoerde Smart en van alles en nog wat rijdt en rolt. Interessante gesprekken die we op de terugweg naar Zaandam aan elkaar na vertelden.
Dit was nog maar ons eerste contact met de club, dit belooft wat voor de keren die gaan komen….
Verslag en foto's: Erwin en Ruth Jordan.
Bekijk alle vooraankondigingen op de kaart