Grandioze picknick bij Wietze en Anouschka Snaak in Noordbroek

 

Verslag door de bril van Frans Janssen en Wobbo Hopman.

Op zondag 30 augustus werd de jaarlijkse picknick georganiseerd. Hiervoor was een ideale locatie beschikbaar: Wietze en Anouschka Snaak, eigenaren van de wijnkoperij Jos Beeres in Noordbroek hadden hun grote terrein beschikbaar gesteld voor de Mascottegasten.

Omdat Noord-Groningen voor veel clubleden niet echt naast de deur gelegen is, waren er al op zaterdagmiddag een flink aantal van hen aangekomen in het Martinihotel in Groningen. 

 

Bim en Wouter Schuurmans hadden vanaf die plek een toertocht uitgezet die de deelnemers zou leiden naar Lauwersoog en het eeuwenoude Middag-Humsterland. De enorme weidse uitzichten doen gewoon on-Nederlands aan en de dorpjes hebben hun authenticiteit op onnavolgbare wijze weten te behouden. Dat maakte de toertocht tot een bijzondere ontdekking. Niet voor niets had Wouter van tevoren aangekondigd dat de tocht een eye opener zou worden en dat bleek niets teveel gezegd. Hoewel de hele rit relatief erg lang was, hoorden we na afloop niemand daarover klagen, integendeel: men had merkbaar genoten van de prachtige uitzichten over het land en over de Waddenzee.

 

In de avond, na het diner in het hotel hadden Sanne en Anke Schuurmans, twee dochters van Wouter en Bim, een kroegentocht door de studentenstad Groningen uitgezet. Hoewel men vermoeden kon dat er niet veel mensen geïnteresseerd zouden zijn in zo’n tocht gingen er toch een kleine 25 belangstellenden mee. Zij hadden het gelijk aan hun zijde: Groningen is nu eenmaal een populaire studentenstad en de sfeer in het uitgaanscentrum mist het gehaaste en het volle van de Hollandse steden. De deelnemers konden nog een extra gelukje incasseren: op dat moment was in het centrum ook een kermis aan de gang. En ook hier werd het vermoeden dat dat de Mascotteleden niet zou aanspreken volledig weerlegd: de achtbaan draaide volop met Mascotteleden en zelfs de klassieke rups had een drukke zaterdagavond! Daarnaast kon ook de nogaverkoper zich tevreden in de handen wrijven.

 

De picknickzondag startte in de waanzinnig mooie Fraeylemaborg in Slochteren. Het aantal deelnemers had zich ten opzichte van de voorgaande avond meer dan verdubbeld (61 auto’s!); de ambiance was uitstekend en ook het weer droeg zijn steentje bij aan een unieke dag. Later, op de terugweg naar huis, hoorden we dat het in sommige delen van Nederland gestormd en gehageld had, maar Groningen was die ellende gelukkig bespaard gebleven.

Een lange tocht zou ons naar Noordbroek leiden. Ook hier genoten we van de ruimtelijke vergezichten, de unieke dorpjes, de vele prachtige molens. En ja, we moesten toch ook aanzien hoe ons eigen gasverbruik wel erg grote schade had aangericht aan een aantal huizen in de provincie. Het is niet zo dat je van de ene bouwval naar de andere rijdt, maar de schade die je soms aantreft snoert je toch wel even de adem. Je kunt niet anders dan hopen dat ‘ze’ er maar gauw iets aan gaan doen, iets anders dan alwéér een commissie oprichten die de schade gaat inventariseren om de vergoedingen voor zich uit te schuiven.

 

 

De picknick was een ware happening, zoals dat ieder jaar het geval is. Er was voor iedereen voldoende plaats om de tafeltjes te plaatsen en de hapjes uit te stallen, ook al waren er nog altijd ruim vijftig auto’s met hun inzittenden op het picknickveld aanwezig. De plaatselijke en landelijke pers toonden evenzeer belangstelling en op de dagen na de picknick deden verschillende publicaties verslag van het grootse Mascottegebeuren.

Een sympathieke bijkomstigheid: voor Wietze en Anouschka bood deze Mascotte-picknick de mogelijkheid om hun bedrijf onder de aandacht te brengen. Maar toen Wietze daarop werd geattendeerd, reageerde hij op dezelfde wijze als Bim en Wouter het de dag ervoor gedaan hadden: hij toonde enkel zijn trots met zijn provincie, hij gaf aan dat hij alleen maar blij was dat hij dit kon bieden aan De Mascotte, hij hoopte dat zijn enthousiasme over Groningen ook op de Mascotteleden was overgeslagen.

En zo werden wij twee dagen lang ondergedompeld in onverholen trots over dit gebied. Een warm bad, dat kan ik u wel vertellen!

 

Tekst: Frans Janssen

Foto’s: Wobbo Hopman en Frans Janssen